Romuva z wybrzeża jantarem słynącego

Nad wschodnim wybrzeża Bałtyku, gdzie uchodzi Niemen i gdzie sławne było miejsce zwane romuva, żyły w czasach przedchrześcijańskich plemiona zwane Bałtami. Wspólną nazwę przydzielono, ze względu na jeden język i kulturę takim oto ludom:

W części zachodniej:

− Prusowie

− Galinowie

− Skaldowie

− Jaćwingowie

− Kurowie

Na wschodnich ziemiach:

− Litwini

− Zemgalowie

− Zelowie

− Łatgalowie

Mówili oni jednym językiem należącym do rodziny słowiańskiej. Droga ich na te tereny była długa. Ostatni przystanek przed nadbałtyckim osadnictwem mieli w dorzeczu Dniepru. Takie fakty potwierdzają badania naukowe. Archeolodzy, lingwiści i etnografowie zgodnie twierdzą, że poprzednią ojczyzną proeuropejskich wędrowców były tereny nad górnym Dnieprem i na południe od rzeki Dźwiny. Parali się tam hutnictwem, które zaszczepili in wojowniczy Scytowie, którzy nie oddali swych tajemnic przecież bez walki. Jej wynikiem pewnie była wędrówka na ziemie spokojniejsze, gdzie można było żyć spokojnie. Zakładać domostwa i zapuszczać korzenie.